Als er íemand is die haarzelf steeds opnieuw heeft uitgevonden bij De Zorggroep, is het Roos wel. Toen ze aan de verpleegkunde-opleiding begon, deed ze dat omdat ze graag in teamverband werkt en het leuk vindt om met mensen om te gaan. Toch vond ze het lastig om haar plek te vinden, wat best logisch is als je zo jong een beroep kiest. Maar nu heeft ze haar ideale baan gevonden, bij Hof te Berkel.

Op avontuur vanuit Hof te Berkel Roos kwam bij Hof te Berkel binnen als stagiair op de PG-woning, een jaar of tien geleden. “Het voelde hier direct vertrouwd en ik kon veel leren. Daarom ben ik blijven plakken en besloot ik later ‘ja’ te zeggen tegen het aanbod van De Zorggroep om hbo verpleegkunde te doen. Maar als ik eerlijk was, twijfelde ik of dit wel ‘mijn sector’ was. Ik had het gevoel dat ik nog verder wilde kijken. Daarom besloot ik na een halfjaar deeltijd tóch zelf voltijd te doen. En te ervaren of andere sectoren bij me pasten, zoals het ziekenhuis. Maar ondertussen bleef ik wel als bijbaan bij Hof te Berkel werken.”

Wie zoekt … Haar collega’s wilden Roos absoluut niet kwijt, en andersom ook niet. Gelukkig deed zich na haar slagen een mooie kans voor. “Nadat ik afgestudeerd was, bleef ik zoekende. Er is zóveel te doen in de gezondheidszorg. Maar toen ik zag dat de functie van kwaliteitsverpleegkundige op Hof te Berkel vrij kwam, besloot ik te solliciteren. Ik kende de collega en heb ermee gesproken om te onderzoeken of het iets voor me was. De combinatie van gelijke delen meewerken als verpleegkundige en overstijgend werk bleek echt te zijn waar ik al die tijd naar zocht.”

Iedere dag een geluksmoment Als je Roos vraagt waarom dit de mooiste werkplek is die ze zich kan wensen, hoeft ze daar niet lang over na te denken. “Mensen denken soms dat de doelgroep waarmee ik werk heel zwaar is. Maar je kunt zulke prachtige momenten met bewoners hebben, uit de kleine dingen haal je samen geluk. Als iemand haar of zijn dag niet heeft, dan is het de uitdaging om een ingang te vinden en hen terug te brengen in een ontspannen stemming. Rust en geduld zijn hiervoor belangrijk. Dat leer je vanzelf op de afdeling als je ziet dat iemand ontspant door jouw nabijheid. Het gevoel van ‘wauw, het is me weer gelukt’ is zo motiverend.”“Daarbij werken we als team fijn samen, ook met artsen en teamleiders. We hebben gelukkig een kern van betrokken collega’s die hier al heel wat jaren werken en veel voor elkaar over hebben, wat ontzettend waardevol is in deze tijd. Als mijn dienst erop zit ga ik met een gerust hart naar huis, omdat ik weet dat er altijd iemand is die voor de bewoners zorgt.”

Zorg verlichten Natuurlijk is het ook hard werken, wat soms tegenstrijdig voelt met de rust die nodig is. “Mensen blijven langer thuis wonen, waardoor de verhuizing naar Hof te Berkel hen zwaarder valt. Dat maakt het voor ons ook pittiger, maar we gaan er vol voor om hen toch een fijn thuis te bieden. Niet rennen en vliegen, maar zoeken naar manieren om de zorg lichter te maken. Daarin ligt voor mij ook een belangrijke taak. Dat varieert van grote aanpassingen zoals maaltijden op een andere manier bereiden, tot afvalbakken anders plaatsen waardoor collega’s niet onnodig hoeven bukken. Ik ben nieuwsgierig aangelegd dus kijk altijd om me heen hoe we het werk makkelijker en beter kunnen maken. Daarom past die tweeledige functie van kwaliteitsverpleegkundige zo goed bij me.”