Lisa krijgt nog wel eens te horen dat werken in de ouderenzorg en met (oudere) mensen met dementie saai of eentonig zou zijn. Totaal niet waar, volgens haar. “Geen enkele dag is hetzelfde.”

Divers werk met veel samenwerking
“Mensen die ik behandel komen vaak bij mij omdat hun gedrag door anderen niet begrepen wordt. Dan probeer ik erachter te komen wat de oorzaak is en waarbij ik hen kan helpen. Is het pijn, angst, overprikkeling? Voor de behandeling werk ik met veel specialisten samen, zoals een arts en zorgcoördinator van het zorgteam. Ook kan ik vertrouwen op een prettige samenwerking met andere disciplines zoals een ergotherapeut, fysiotherapeut of logopedist. Al met al zeer divers werk en zeker niet saai of eentonig.”

Op zoek naar wat belangrijk is
In haar werk zoekt Lisa altijd naar wat voor mensen echt belangrijk is. “Als mensen naar een zorgwoning verhuizen, hebben zij vaak niet langer de sociale rollen die ze eerder hadden. Ik zie vaak dat mensen dan hun eigen identiteit in de groep missen. Zo behandelde ik een cliënt met een depressie die het miste om iets te betekenen voor anderen. We keken samen naar manieren waarop dat zou kunnen in het huis waar zij woont. Ze doet nu activiteiten met medebewoners zoals tekenen en kaarten en dat geeft haar de zingeving die zij zocht.”

Jouw talent inbrengen
Lisa deed allerlei cursussen, is betrokken bij neuropsychologisch onderzoek en zit in verschillende werkgroepen. Zo ontwikkelt ze samen met twee andere psychologen en een beleidsmedewerker een suïcideprotocol. Iets waar zij zich al sinds haar stage in de psychiatrie voor interesseert. Ook leerde ze veel van collega’s in intervisiebijeenkomsten en tijdens lunchwandelingen met de twee andere psychologen op haar locatie. “Je wordt hier vrijgelaten, je bepaalt zelf hoe je agenda eruit ziet en mag zelf inbrengen wat jij belangrijk vindt voor De Zorggroep en cliënten. Daarbij hangt er een fijne sfeer en is er geen belemmerende hiërarchie. Er is altijd ruimte voor een belletje.”