Toen ze heel wat jaren geleden haar eerste stappen zette in de zorg, had ze niet voorzien dat ze van alle specialismen die ze leerde kennen uiteindelijk de zorg voor mensen met dementie (en hun naasten) zou kiezen. Dit bleek ‘haar plek’ te zijn.

In het hart gesloten
Anne-Marie begon dertien jaar geleden bij De Zorggroep nadat ze bij haar vorige werkgever niet de verpleegopleiding kon volgen die ze wilde. Via De Zorggroep kon dat wel. “Het was een heel uitgebreide variant, met bijvoorbeeld ook kennis over kraamzorg en gehandicaptenzorg erin. Goede docenten, netjes geregeld allemaal, ik zou het zo weer doen. Ik kwam uit de wijkzorg, maar ben na die opleiding een tijdje op een somatische afdeling gaan werken, om uiteindelijk mijn hart te verliezen aan de afdeling voor mensen met dementie.”

Ongrijpbaar
Wat maakt dit dan zo’n mooie werkplek? “Mensen zijn heel kwetsbaar en als je hen dan de kleine levensvreugdes kunt teruggeven, is dat heel fijn. Ik herinner me een mevrouw die zei: ‘Er gebeurt wat in mijn hoofd, maar ik kan het niet plaatsen.’ Met het specialisme dat ik heb, probeer ik dat wat er omgaat in het hoofd te peilen en te koppelen aan de verschillende soorten dementie. Zodat ik weet hoe we het voor mensen lichter kunnen maken. Dat doe ik met de psycholoog samen en met andere specialisten. Daarnaast ben ik veel in contact met naasten. Voor hen kan ik óók echt een steun zijn in dit zo moeilijke ziekteproces.”

Wat was, weer terugbrengen
In de zorg richt Anne-Marie zich nadrukkelijk op hoe iemand vóór de impact van het ziektebeeld was, ook gebaseerd op verhalen van naasten. “Daarmee kunnen we bijvoorbeeld eerdere gewoonten terughalen, wat iemand een vertrouwd gevoel geeft. Zo was er eens een mevrouw die niet in haar bed wilde slapen, wat mij verraste. Maar al gauw bleek dat ze haar leven lang op stoelen en banken had geslapen. We zetten een opvallende bank in haar slaapkamer en toen was het goed.”

Leren van elkaar
Natuurlijk is het werk soms ook zwaar. Zeker als je voor het eerst een afdeling voor mensen met dementie meemaakt. “Daarom is het zo belangrijk dat we leerlingen goed begeleiden. En hen de tijd geven om het vak te leren. Mijn mentaliteit is op een pittiger dag altijd: morgen is er weer een dag. Dat probeer ik hen ook te laten zien. Leerlingen brengen trouwens ook voor mij nieuwe inzichten mee, waar ik nog veel van kan leren. Want ik ben iemand die gelooft in een leven lang leren. Als het op mijn pad kwam, zou ik direct weer een opleiding doen.”

Alles ligt nog open
“Het helpt ook dat je bij De Zorggroep continu geënthousiasmeerd wordt om te blijven ontwikkelen. Ik bedoel: de opleiding tot   kwam vanuit een collega en dat werd direct aangemoedigd. En de opleiding tot zorgcoördinator die ik daarna nog volgde, kreeg ik aangeboden. De Zorggroep blijft in beweging, dat merk je aan alles. En ikzelf ook, ik zie nog volop kansen voor mezelf. Wie weet sta ik ooit wel mijn enthousiasme over te brengen voor de klas!”